Mühendis Değildim Çizdiğim Pembe Evlerin Temeli Atıldığında! Sadece Hayal Ettim...
Her insanın hayat yolculuğu çocukluk yıllarında başlar. Etrafını tanımlayabildiği, tanımladığı şeylerden hayaller kurabildiği yaşlar...
Ben kendini geç keşfeden çocuklardanım. Benliğimdeki fırsatları fark edip peşine düştüğümde artık zamanı gelmişti. Anlamlı işler yapabilmek, aldığım her nefesi değere dönüştürmek istiyordum!
"HAYAL ATÖLYESİ"
Ve sonra bir atölye kurmaya karar verdim. Hayal kuramayan çocuklar olmasın diye!
Bilimin ve sanatın içinde, hayal etmenin büyüsüyle büyüyen güçlü kahramanlar yetişmeliydi...
***
2015 yılının temmuz ayında düzenlediğim ilk etkinlikle "hayal atölyesi" unvanını kazandık.
Bir ay süren bu ilk atölyenin pembeden duvarları 71 çocuk tarafından inşa edildi.
İzmir-Menemen'in dört köyü; Alaniçi köyünden 16, Ayvacık köyünden 23, Bağcılar köyünden 11 ve Çaltı köyünden 21 çocuk...
Köylerin içerisinde hayal kurup, özgürce dolaşan çocuklar düşünün! Ve onların gözünden ölümsüzleşen eşsiz kareler...
Temel fotoğraf tekniklerini ve kameranın inceliklerini keşfederken ne kadar eğlendiklerini ve ne kadar meraklı olduklarını görmek belki de en mutlu olduğum anlardan biridir.
Atölyenin sonunda her çocuk için bir anket düzenledim. Kendi el yazıları ile yazdıkları o sayfalar yeni projeler üretmemin vesilesi oldu! Özellikle büyüdüklerinde hayal ettikleri işler...
Merhaba Çocuk projesinin İzmir'deki ilk yerleşik adımı Menemen - Egekent 2 bölgesinde atıldı. Belediye ile uzun süren görüşmelerimin ardından tahsis edilen yer, yıkılmak üzere olan eski bir jandarma binası oldu. Ailem ile birlikte boyayıp, yardımsever insanların gönderdikleri malzemelerle renklendirmeye çalıştım. Üç ay süren bilim ve sanat atölyesinde birbirinden güzel anılar ve eserler bıraktık... Bilim eğitimleri, fotoğraf atölyesi, satranç oyunları ve teraryum çalışmaları o zaman zarfına sığdırabildiğimiz şeylerden sadece bir kaçı! Çocukların özgüven kazanmaları, sosyalleşmeleri ve teknolojinin kötü yanlarından uzaklaşmaları adına elimden geleni yapmaya çalıştım. Ta ki 2017 yılının yaz döneminde kurduğum atölyenin çatısı, sonbahar yağmurlarıyla beraber akıtmaya başlayana kadar...
Rutubetin ve tehlike yaratan o alanın çocuklar için artık uygun olmadığı düşüncesi ile atölyeyi taşıma kararı aldım.
Ve kendi köyüme, Menemen'in Bağcılar köyüne taşındım. İzmir'in sanat sever büyükleri ve yardımseverleriyle birlikte kurduğumuz bir kütüphanenin yan odasını atölye olarak kullanacaktım. Adını, kendisini tek bir sayfa ile anlatamayacağım ama tanıştığım en güçlü kadın, bir köy enstitüsü öğretmeninden alan "Huriye Saraç Atatürk Çocukları" Kütüphanesinde olmak orayı bambaşka bir hale getirmek benim için bir onurdu.
O dört duvar içerisinde insanları kitaplarla buluşturabilir, düzenini ve temizliğini yapıp davet edeceğim onlarca çocuğa fayda sağlayabilirdim. Bu zor olacaktı! Önce eski malzemeler toparlandı, eksikler tamamlandı sonra ana kütüphanenin düzeni sağlandı, kitapların kaydı alındı... Ve artık her şey hazırdı :)
2017 yılının sonbaharı itibariyle Bağcılar köyündeki Merhaba Çocuk varlığı, daha büyük farkındalıklar yaratmak adına çaba harcamaya devam ediyor ve yaşadığım sürece de devam edecek...
