Bu Sadece Bir Hayaldi! Gerçek Oldu...
Hayatımı değiştiren lise yılları... Dört duvarın arasına sıkıştırılmış tahta sıralar ve üzerine kazılmış gençlik duyguları... Heyecanına yenilen çocuklar, hisleri törpülenmiş küçük insanlar, hayata bir sıfır yenik başlayan öğrenciler, okulu asmanın adet olduğu, kavgaların otoriter geleneğin parçası, aşkların eski saflığını yitirdiği, edebiyatın ve içi his dolu şiirlerin sınıf duvarlarına yazıldığı zamanlar...
Çocukluğumun gençliğime evirildiği, saf duygularımın okul bahçesine gömüldüğü, cezaevi görünümlü Menemen lisesinden mezun olalı tam 10 yıl olmuştu! Ve kapısından ayrıldığım o gün bir hayal kurdum. Tam 10 yıl sonra benim yerimde, benim yaşadıklarımı yaşayan, benim yerime okul avlusunda volta atan arkadaşlarla buluşabilmeyi...
Ve tam 10 yıl sonra 15 Ekim 2019 tarihinde gerçek oldu!
İsmini "Hayallerinden Vazgeçme" koyduğum bir seminerde, genç arkadaşlarımla ve öğretmenlerle buluştum. Onlara kısa da olsa hayat serüvenimden ve gelecek hislerimden bahsettim. Bir küçük mum alevi misali umut yeşertmek adına! Lisede okurken görmek ve duymak istediğim şeyleri onlara yaşatmak, belki de aralarında benim gibi olan birileri vardır hissi ile...
Tanıştık... Ve çok da güzel sohbet ettik! En güzeli de birilerini kazanmanın, akıllarında ve kalplerinde yer edinebilmenin hazzını yaşamak oldu. Seminer bittiğinde sadece hayalini gerçekleştirmiş bir adamın gururu ile çıktım oradan.
Ama o kadarla sınırlı kalmadı :)
Bir kaç gün sonra, bir grup öğrencinin telefonu ile içim kıpır kıpır oldu...
Bir hayalleri vardı! Tiyatro sahnesine çıkmak..
Yapabilir miyiz? dediler. Yaparız dedim. Ne zaman dediler? Hemen dedim.
Çünkü hayaller ertelemeye gelmez... Uzadıkça zorlaşır!
Hazırlık, senaryo, dekor, kıyafet falan derken sadece 39 gün sonra Menemen Belediyesi Kubilay Kültür Merkezi sahnesine çıktık... Şaka gibi değil mi? Zaten oyunun ismi de "HAYALDİ GERÇEK OLDU ;)"
Özel sektör de yeni bir işe başlamıştım. Bir yandan işimin ağırlığı, bir yandan verdiğim sözün ve bana güvenen arkadaşların sorumluluğu, itiraf edeyim epey ağırdı! Ama birlikte başardık, bırakmadık... Zaten en büyük başarı da, pes etmeden çıktığımız o sahnede, ne pahasına olursa olsun oyunu sergilemek oldu.
Güzellikler dağıtır karanlık bulutları... Ve her iyilik, yeni bir güzellik doğurur!
Hayatımda ilk kez senaryo yazdım. Sunuculuk ve seminer ilk değildi fakat kendim dışında bir başkasının da sorumluluğunu almak epey zordu. Ücretsiz düzenlenen bir sanatın, ücreti olmayan duyguların kapısını açması adına oradaydım.
Heyecanlı başladık ve hatasız bitirdik!
Bu fotoğraf karesinde olamayan üç küçük oyuncumuza, sazı ile iki perde arasında bize eşik eden arkadaşıma, destek veren ve yardımcı olan arkadaşlarıma ve aileme, katılan onlarca insana tekrar teşekkür ederim. Bu oyunu hayallerimizin de ötesine taşımak adına güzel bir amaca bağladım. Menemen devlet hastanesinde tedavi gören çocuklar için izlemeye gelenlerden oyuncak talep ettik. İyilik zincirinin son halkası, oradaki gülümsemeler ve tatlı hatıralar ile son buldu.
Bir hayalden başka hayaller doğdu! Olay "benden" ibaretken, nasıl da "bizler" oldu.
Yepyeni insanlar tanımak, cesaret etmek, özgüvenini geliştirmek, korkularını yenmek ve tüm bunları onlarca insanı gülümseterek yapmak!
Mutlu et! Mutlu ol!
